Στο άρθρο που δημοσίευσε το "Επιχειρώ" γίνεται αντιπαραβολή του Ιταλικού νομοθετικού πλαισίου για τις νεοφυείς επιχειρήσεις σε σύγκριση με το Ελληνικό. Στο τέλος έχουν περιληφθεί και αντίστοιχες προτάσεις βελτίωσης.
Η νέα Ιταλική νομοθεσία για τις «καινοτόμες startups»
Το 2012, η Ιταλική κυβέρνηση υιοθέτησε μια νέα δέσμη διατάξεων (φορολογικές και άλλες ρυθμίσεις), οι οποίες είχαν στόχο τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών τόσο για τη σύσταση όσο και για την ανάπτυξη καινοτόμων επιχειρήσεων, ώστε αυτές να συνεισφέρουν ουσιωδώς στην οικονομική ανάπτυξη και στην εύρεση εργασίας. Ιδιαίτερα όσον αφορά στην απασχόληση των νέων. Οι διατάξεις αυτές τροποποιήθηκαν στις αρχές του 2015 με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση και διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής τους, ώστε να αντικατοπτρίζουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες και συνθήκες στο πεδίο των νεοφυών εταιρειών.
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει ο ορισμός των startups, οι οποίες μπορούν να υπαχθούν στις ειδικές αυτές διατάξεις. Συγκεκριμένα, ως «καινοτόμες startups» είναι δυνατόν να θεωρηθούν εταιρείες με διαιρεμένο κεφάλαιο (λ.χ. ΑΕ, ΕΠΕ), συμπεριλαμβανομένων των συνεταιρισμών («cooperatives»), οι μετοχές/μερίδια (ή σημαντικό μέρος των εγγεγραμμένων μετοχών/μεριδίων) των οποίων, δεν είναι εισηγμένες/εισηγμένα σε οργανωμένη αγορά, ούτε σε πολυμερή μηχανισμό διαπραγμάτευσης. Οι εταιρείες αυτές πρέπει επίσης να πληρούν τις εξής προϋποθέσεις:
Τα αναπτυξιακά αυτά μέτρα εφαρμόζονται σε συσταθείσες εταιρείες για τα πρώτα 5 χρόνια λειτουργίας τους, εφόσον βέβαια πληρούνται οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις, επομένως για ένα διάστημα ικανό για να σταθεί η νέα επιχείρηση στα πόδια της.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ιταλική νομοθεσία παρέχει πολύ αυστηρές προϋποθέσεις ένταξης (εκτός των άλλων η ύπαρξη κατάθεσης ή καταχώρησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας) και επίσης τα μέτρα αυτά είναι φανερά στοχευμένα σε αποδεδειγμένα καινοτόμες επιχειρήσεις προσανατολισμένες μόνο στον τεχνολογικό τομέα και μάλιστα οι οποίες από τη δραστηριότητά τους πρέπει εν γένει αποδίδουν υψηλή τεχνολογική αξία.
Σε αντίθεση με άλλα προγράμματα, λ.χ. τα αναπτυξιακά (ΕΣΠΑ), η ιταλική νομοθεσία θέτει ένα απαιτητικό πλαίσιο, ώστε μια επιχείρηση να μπορεί να υπαχθεί στην έννοια της «καινοτόμου startup» στον τεχνολογικό τομέα.
Από τη στιγμή, όμως, που μια επιχείρηση καταφέρει να ενταχθεί στο καθεστώς αυτό μπορεί να απολαμβάνει μιας σειράς σημαντικών ευεργετημάτων, ικανών να στηρίξουν ουσιαστικά την επιχείρηση στα πρώτα της βήματα. Ενδεικτικά, τα ωφελήματα περιλαμβάνουν τα εξής:
Το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο
Σε αντίθεση με το νομοθετικό πλαίσιο της Ιταλίας, η ελληνική φορολογική νομοθεσία δεν παρέχει καμία ειδική για τις καινοτόμες startups (του τεχνολογικού τομέα) ρύθμιση.
Αντίθετα, παρέχονται κάποια γενικά κίνητρα, τα οποία είναι πολύ αμφίβολο εάν είναι ελκυστικά για μια νέα επιχείρηση. Συγκεκριμένα, προβλέπεται: α) υπό προϋποθέσεις υπερ-έκπτωση 130% των δαπανών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, β) φορολογικός συντελεστής 13% (αντί για 26%) για τα φυσικά πρόσωπα με πρώτη δήλωση έναρξης επιτηδεύματος από 1ης Ιανουαρίου 2013 και για τα 3 πρώτα έτη άσκησης της δραστηριότητάς τους, εφόσον το ετήσιο ακαθάριστο εισόδημά τους από επιχειρηματική δραστηριότητα δεν υπερβαίνει τις 10.000 ευρώ και (γ) τη δυνατότητα νέων επιχειρήσεων να αναβάλουν την φορολογική απόσβεση των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης κατά τα πρώτα 3 φορολογικά έτη.
Από τα ανωτέρω φορολογικά κίνητρα, ο συντελεστής 13% αφορά σε ελεύθερους επαγγελματίες (και όχι εταιρείες λ.χ. ΑΕ, ΕΠΕ, ΙΚΕ, προσωπικές), οι οποίοι παρουσιάζουν τζίρο μικρότερο των 10.000 ευρώ ετησίως. Συνεπώς, φαίνεται ότι δεν καταλαμβάνει μια startup δεδομένου ότι η τελευταία θα λειτουργεί συνήθως υπό τη μορφή είτε προσωπικής είτε κεφαλαιουχικής εταιρείας και βεβαίως δεν στοχεύει στην πραγματοποίηση του ελάχιστου τζίρου των 10.000 ευρώ ετησίως.
Αν κανείς προσθέσει στα προαναφερθέντα και την καθιέρωση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων 100% είναι προφανές ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ειδικά διαμορφωμένο πλαίσιο για νεοφυείς επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τεχνολογικό τομέα, αλλά αντίθετα το υπάρχον νομικό πλαίσιο δημιουργεί μόνο επιβαρύνσεις καθώς και αδικαιολόγητα υψηλή φορολογική υποχρέωση σε ένα νέο εγχείρημα.
Αναγκαίες δράσεις
Οι διατάξεις της ιταλικής νομοθεσίας αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση, ιδιαίτερα για τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, που συνήθως υστερούν, σε νομοθετικό επίπεδο, σε προβλέψεις ειδικές για τις καινοτόμες νεοφυείς εταιρείες.
Προτείνεται, λοιπόν, η σταδιακή υιοθέτηση από την ελληνική κυβέρνηση μιας δέσμης παρόμοιων ειδικών μέτρων, διαφορετικά η σύσταση νεοφυών (και ιδιαίτερα τεχνολογικών) εταιρειών στο εξωτερικό, αντί στην Ελλάδα, θα συνεχίσει να είναι μονόδρομος για τους πιθανούς ιδρυτές.
Την προαναφερόμενη πρωτοβουλία θα μπορούσε να την αναλάβει μια ειδική Ομάδα Δράσης (Task Force), αποτελούμενη από εξειδικευμένο προσωπικό, όπως συνέβη και στην Ιταλία, υπαγόμενη στο νυν Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού (πρώην Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας), ενώ θα πρέπει να υποστηρίζεται και από την παροχή προτάσεων/συστάσεων και την πραγματοποίηση ουσιαστικής διαβούλευσης με τη συμμετοχή όλων των κύριων φορέων που συνθέτουν το χώρο των νεοφυών εταιρειών στην Ελλάδα.
Πηγη: Επιχειρω